Mijn vader overleden in 1988 kwam van Kerkrade Chervermont,hij kwam uit een gezin van 14 kinderen,
leerde mijn moeder kennen in de oorlog, hij werkte in die tijd bij de Boeren in Geulle
Mijn moeder kwam uit en boerengezin,van 6 kinderen.
Wat ik me herinner is omdat mijn oma daar haar leven lang gewoont heeft,
Het huisje bestaat nog ook waar ik geboren ben dat lag ernaast.
Wij zijn een gezin van 9 kinderen 5 zussen en drie broers
Ik weet niet veel van die eerste jaren, ik was te klein denk een jaar of drie,
Dit zijn mijn grootouders
Toen verhuisde wij richting Ubachs over Worms daar zijn een zus en broer geboren
daarna zijn we nog eens verhuist richting tuinwijk te Landgraaf Heerlen.
Ik kan me herinneren dat we daar een aantal jaren gewoont hebben,
waren mijnwerkers huisjes aan de rand van het bos.
Aan de voorkant van ons huis lagen korenvelden
als ik korenbloemen zie voel ik me heel gelukkig en denk ik aan vroeger.
Van mijn kleuterjaren ben ik en stukje kwijt , een ding is me bijgebleven
ik heb een jongeje met de bezemsteel een gat in zijn hoofd geslagen.
Van mij eerste H .Communie kan ik me ook helemaal niks herrinneren vreemd
Ik weet wel dat ik met Mia mijn zus na school altijd sterappeltjes gingen plukken,
maar we werden achterna gezeten door een man in een rood hemd,
vergeet ik nooit we waren heel erg bang dus appeltjes plukken was snel gedaan.
Ook zat ik een keer op Mia haar rug en ze klapte achterover we dachten nek gebroken,
ze snakte naar lucht dat was echt schrikken geloof me maar gelukkig was er niks ernstigs aan de hand.
We gingen ook samen naar school ja wij waren echt verbonden met ons tweetjes nu nog.
Wij trokken samen veel op Mia en ik,
gingen ook altijd samen in een woonwagen op bezoek thee drinken waren lieve mensen.
Mijn lieve ouders
Enkele jaren later verhuisde wij richting Maastricht
Ik was een jaar of negen was wel vreemd andere school andere omgeving,
maar we wenden er snel, mijn vader vond gelukkig werk.
In die tijd hadden we zware tijden geloof me maar met negen kinderen ,
Eten was er altijd genoeg daar zorgde onze pap wel voor,
maar voor kleding en andere dingen was het moelijk.
Ook mijn moeder die heeft echt hard gewerkt, altijd die was de eerste jaren met een wasplank en maar schuren op de hand ,erna kreeg ze een draaiwasmachine dan kon ze het met de wringer erdoor draaien,
Dan kon ze haar handen een beetje laten rusten.
Ik was nog zo jong maar ik hielp haar met alles wat ik kon, met de kinderen en ook met de strijk en schoonmaak wat ik kon.
ze kreeg op latere leeftijd nog een kindje mijn jongste broertje,die heb ik met haar opgevoed.
Ook ging ik regelmatig bij de boeren werken en ik liet me betalen met groente en aardappelen,
Zo droeg ik mijn steentje bij.
Ik ging naar de Huishoudschool leren kon ik goed ,ik had nog een baantje in een huishouden met baby via school gekregen zo verdiende ik wat geld .
Maar ik dacht ook aan mijn eigen ik snoepte veel hihi nu nog graag.
Naar school
Toen ben ik gestopt met veertien jaar .
Ben gaan werken vergeet ik nooit bij de wasserij
De Lelie ik was de jongste werknemer daar.
Na een jaar gind die wasserij dicht,toen ben ik gaan werken bij een Naaiatelier
Onze pap is toen een eigen dakdekkers bedrijf begonnen,hij kon niet meer tegen wienig verdienen
en het ging heel goed.
Gelukkig ik was trots op hem Hij is jammer genoeg maar 62 jaar mogen worden.
Ik was nog vrij jong veertienhalf ongeveer ,jong volwassen
Leerde ik Frans kennen
We hadden samen een leuke tijd
Na een paar jaartjes gingen wij trouwen.
Na een jaar hadden we drie kinderen een tweeling erbij
Later kreeg ik nog een kindje dus hadden we er vier,
toen waren we kompleet vond Frans en ik.
We hadden een fijn gezinnetje gezellig,
wel veel werk hoor ja vier kinderen dan ben je de hele dag bezig met de was strijk schoonmaak en dan de kinderen verzorgen en begeleiden naar de studie,
We gingen ook ieder jaar naar de camping met de kids dat vonden ze zo fijn,
ze genoten en ieder jaar weer van ja wie wil niet 6 weken naar de camping.
Klagen mogen we niet ze hebben alle goed gestudeert en werken allemaal.
Ja tegenslagen waren er ook
Frans een keer drie maanden in ziekenhuis met fistel ,daar zit je dan met vier kinderen alleen
Maar ook dat lukte mij wel.
Feesten deden we daar hielden wij wel van ja een bruilof mag je niet zo voorbij laten gaan
het is een stuk van je geluk en liefde
Onze kinderen trouwde ,op een na die woont samen
we hebben 6 prachtige kleinkinderen waar wij trots op zijn
Dan komt er toch onverwachts een bericht dat je kind gaat scheiden dat doet pijn.
Maar op weg naar nieuw geluk
ik hoop gaat nooit meer stuk.
Wij zijn al meer dan veertig jaar een paar
42 jaar getrouwd echt waar.
Hoe hou je het vol zeggen ze wel eens
maar liefde is sterk dat houd je bij elkaar geloof me maar.
Ons leven is ook niet altijd rozengeur en maneschijn geweest
Ook leed en liefde deelde wij
Moeilijke perioden waren er ook Als je er voor gaat dan red je het samen wel.
Drie jaar geleden kreeg Frans een auto ongeluk,de kinderen van mijn dochter zaten in de auto
we danken Onze lieve Heer nu nog dat ze niks aan zich hadden
Frans hebben ze met brandweer uit auto moeten zagen ,zijn onderbeen zat klem verbrijzelt .
word vervolgt
